اما و اگرهای بودجه ۱۴۰۱

به گزارش جیب نیوزروح‌الله بیات اظهار کرد: بودجه ۱۴۰۱ بودجه منحصربه‌فردی خواهد بود چون با خودش چند مسئله را دنبال می‌کند که اگر به هدف برسد موفقیت‌آمیز خواهد بود اما به همین راحتی امکان‌پذیر نیست چون دولت سیزدهم می‌گوید می‌خواهم بودجه‌ای به مجلس ارائه دهم که تورم‌زا نباشد بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که منابع آن از کجا تأمین خواهد شد.

وی ادامه داد: در ارتباط با این سخن دولت سناریوهای مختلفی مطرح می‌شود که یک قسمت مربوط به آزاد شدن دارایی‌های ایران است که اگر این اتفاق بیفتد بودجه محقق خواهد شد. سناریوی دیگر فروش دارایی‌ها است ولی مشکل اصلی در این است دولت‌های چند سال گذشته علی‌رغم تأمین مالی بودجه به روش اساسی که شامل مالیات است دچار مشکلات متعددی بودند و نتوانستند نظام مالیاتی مطلوبی را عرضه کنند.

این دکترای اقتصاد کلان خاطرنشان کرد: ظرفیت‌های مالیاتی نشان می‌دهد درصد قابل‌توجهی از بودجه پیشنهادی ۱۴۰۱ را از طریق مالیات پوشش دهیم اما باید هنر نظام مالیاتی در این باشد که پایه‌های مالیاتی جدید و نرخ‌های عادلانه مالیات، فشار بر تولید را کم کرده و به سمت سوداگری برود. درآمد مالیات از جریان سرمایه، املاک و غیره در حد بسیار محدود است و این بحث وجود دارد که آیا مالیات بر خانه‌های خالی اجرایی شد یا خیر؟! مشکلات در این زمینه در عدم شفاف‌سازی دارایی‌ها و سرمایه ریشه دارد و این یک چالش جدی است.

وی تصریح کرد: وقتی در حوزه امکانات و منابع دنبال عدالت می‌گردیم می‌بینیم قزوین در ارتباط با تأمین بودجه از طریق مالیات یک استانی با پیشگامی بیشتر نسبت به تخصیص‌هایی است که دادند بودند بنابراین قزوین نقش مؤثری در تأمین بودجه به روش مالیاتی دارد ولی تخصیص بودجه برای مصارف آن انجام نمی‌گیرد و همواره به اعتراضات ترتیب اثر داده نمی‌شود.

نوشته های مشابه

بیات مطرح کرد: سال ۱۴۰۱ پر از چالش است و امکان‌پذیری این وضعیت که بدون تورم پیش رود امری بسیار سخت و منوط به تحقق یکسری اقدامات ازجمله گشایش روابط بین‌المللی و ارزآوری خواهد بود. باید استفاده از ابزارهای غیرتورمی بانک مرکزی مانند عملیات بازار باز بیشتر شود و به روش استقراض مستقیم از بانک مرکزی ختم نگردد چون در این صورت بار تورمی و افزایش نقدینگی را به همراه خواهد داشت.

این دکترای اقتصاد کلان تشریح کرد: هنر یک کشور در این نیست تنها به مبحثی مانند رفع تحریم بپردازد سابقه نشان داده ممکن است در رفع تحریم موفقیت کمتری به دست آوریم اما فضا برای فعالیت‌ها در تجارت بین‌الملل با کشورهای اوراسیا و عضو پیمان شانگهای بیشتر شود؛ پیمان شانگهای ۲ سال به ایران فرصت داده است خود را با استانداردها انطباق دهد و ممکن است بعد از ۲ سال عذر ما را بخواهد. در انطباق تجدیدنظر در قوانین تجاری و نقل‌وانتقال سرمایه باید در نظر گرفته شود تا بگوییم می‌توانیم روی ارزآوری از طریق ارتباط با کشورهای عضو پیمان شانگهای حساب باز کنیم.

اهمیت دیپلماسی اقتصادی

وی گفت: خوشبختانه فضایی است که درون شانگهای اقتصادهای مکمل و هم درد داریم چون سه کشور عضو آن تحریم هستند، ارتباط با بین بانک‌های مرکزی این کشورها و نقل‌وانتقال پول می‌تواند ما را به سمت دیپلماسی اقتصادی ببرد؛ دیپلماسی اقتصادی یک فن است و با تعارف و سخن گفتن محقق نمی‌شود؛ باید اقتصاد خود را برای این روابط تجاری چابک کنیم.

بیات توضیح داد: عضویت در پیمان شانگهای یک امکان و فرصت جدید است که برای ما به وجود آمده است اگر توسعه صادرات داشته باشیم برای مثال به همان میزان محصولات کشاورزی صادرات می‌کنیم بنابراین باید آمادگی پیدا کنیم این محصولات در بازار کمتر یافت شود در این صورت افزایش قیمت را مشاهده خواهیم کرد ولی در میان‌مدت این تورم با رشد اقتصادی ناشی از این تجارت جبران خواهد شد.

وی گفت: دولت سیزدهم با این وضعیت خیلی کار دارد تا بتواند مشکلات مملکت را حل کند، بایستی جامعه پذیرای مشکلات باشد و اگر به‌طور نسبی افزایش قیمت داشته باشیم ولی در کنار آن برای جوانان شغل ایجاد شود قابل‌تحمل خواهد بود.

این دکترای اقتصاد کلان تأکید کرد: اتاق بازرگانی باید پویایی داشته باشد و مباحث مالی شکل بگیرد؛ برای مثال بازار لوازم‌خانگی ایران با خروج شرکت‌های کره‌ای تکان خورد و به شکل نسبی شاهد کیفیت محصول هستیم؛ هنر این است که اتاق بازرگانی لوازم‌خانگی را به کشورهای عضو شانگهای در آسیای میانه صادر کند، اگر این‌گونه باشد رشد خوبی را ملاحظه خواهیم کرد اگر این رویه نباشد شرکت‌های لوازم‌خانگی چون مصرف‌کننده را مشتریان داخلی می‌بینند قیمت محصول را افزایش خواهند داد.

وی افزود: باید محصولات تولیدشده وارد بازارهای بین‌المللی شوند تا برای کشور ارزآوری داشته باشند در این صورت بار تورمی کاهش پیدا خواهد کرد و یک ثبات خوب اقتصاد را فرا خواهد گرفت.

بیات در پایان سخنانش اشاره کرد: اگر دولت در ورود به پیمان شانگهای جدی باشد باید سازوکارهای خود را بازتعریف کند بر این اساس وزارت امور خارجه باید خانه‌تکانی انجام دهد و نمایندگان در خارج از کشور مفهوم تجارت بین‌الملل را بدانند و از کارشناس خبره در این زمینه استفاده شود و اتاق بازرگانی نیز باید در این مسیر حرکت کند و رایزن‌هایی برای سفارتخانه باشد؛ برای موفقیت در دیپلماسی اقتصادی مسئولین این حوزه باید دانش کافی در این زمینه داشته باشند تا مانند سال‌های گذشته عمل نکنند.

 

منبع: ایسنا

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا