تغییرات پالایش و پخش در راه است/مدعی پالایشگاه سازی در سه کنج

جیب نیوز- همزمان با افزایش مشکلات سوختی در کشور زمزمه تغیر معاون وزیر نفت در امور پالایش و پخش به گوش میرسد.
چندماهی است که مردم به دلیل سو عملکرد شرکت ملی پالایش و پخش با چالش هایی نظیر؛ کمبود بنزین در جایگاها، صف های طولانی، کاهش کیفیت بنزین، روند طولانی دریافت کارت سوخت، نبود بنزین سوپر و … روبرو شده اند.

این درحالیست که شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی به عنوان متولی اصلی تامین و توزیع مناسب سوخت نتوانسته است به وظیفه ذاتی خود عمل کند.

به گزارش سایت بهارستان ایران، وزیر نفت که در آغاز دولت و در پی وعده هایش به مردم از افزایش ظرفیت پالایشی کشور به میزان حداقل ۱/۵ برابر، ساخت پالایشگاه جدید، افزایش خطوط لوله نفت و فرآورده و توزیع مناسب سوخت سخن گفته بود هم اکنون به دلیل ضعف عملکرد معاون خود در تنگنای شدیدی قرار گرفته است.

این همه ماجرا نیست زیرا احداث پالایشگاه نفت شهید سلیمانی که جواد اوجی مدت هاست با اشتیاق نوید آن را داده است نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد، همچین احداث خط لوله تابش هم بلاتکلیف مانده است.
همه این مسائل دست به دست هم داده تا اوجی برای حل این مشکلات به یک اقدام اساسی دست زند.

شواهد حاکی است که جایگزینی دو مدیر صنعت پالایش برای معاونت در امور پالایش و پخش در دست بررسی وزارت نفت قرار گرفته است و از فرهاد احمدی، مدیرعامل فعلی شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران و علی زیار، قائم مقام فعلی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی به عنوان گزینه‌های محتمل برای جانشینی سالاری یاد میشود.

اما اینکه آیا با کنار رفتن جلیل سالاری از پالایش و پخش و آمدن فرهاد احمدی یا علی زیار به کرسی معاونت اوضاع بهبود می یابد یا نه، موضوعی است که به مداقه بیشتری نیاز دارد.

فرهاد احمدی؛ شخصی که در دوره قبلی و حتی فعلی، کارنامه مناسبی از خود برجای نگذاشته و تمام وقت خود را به لابی گری برای معاونت و چه بسا کرسی وزارت صرف کرده است، چقدر می تواند مشکلات کنونی تولید و کیفیت بنزین، قاچاق سوخت، کلنگ نخوردن هیچ پالایشگاه و خط لوله ای، توزیع سوخت و صدها مشکل این حوزه را حل کند؟
علی زیار که در قامت معاون مدیرعامل می توانست از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری و به حل برخی از آنها کمک کند نیز چگونه می تواند باری از روی دوش این صنعت بردارد؟

آیا بهتر نیست مدیرعامل فعلی که دو سال از عمر مدیریتش با سعی و خطا در مجموعه معظم تحت لوایش گذشته و می تواند با یک برنامه بهتر و مدون تر و حتی با کمک وزیر نفت و سایر همراهانش مسیری که بخشی از آن را طی کرده را با سرعت بیشتر و بهتری به اتمام برساند، بر مسند بماند و از تغییراتی که نوید بدتر شدن اوضاع را می دهد جلوگیری کرد؟

جلیل سالاری شاید عملکرد قدرتمندی نداشته باشد اما بر کسی پوشیده نیست که افزایش امنیت سوخت و انرژی کشور سرآمد اولویت هایش محسوب می شده، نکاتی که شاید در اشخاص جایگزین احتمالی، محسوس نباشد.

در خاتمه باید اذعان کرد وزیر نفتی که برنامه ها و وعده هایش حداقل در حوزه پالایش و‌ پخش محقق نگشته و از سویی در برابر دولت، مردم و نظام نیز مسئول است، این حق را دارد که به تغییرات بنیادی و اساسی دست بزند، اما این نکته مهم هم باید مد نظر قرار دهد که با این تغییرات احتمالی آیا اوضاع بهبود خواهد یافت یا بدتر از گذشته پیش خواهد رفت.